W Ala ma kota trwa adaptacja przedszkolna. W procesie adaptacyjnym pomagamy Dzieciom i Rodzicom dobrze przygotować się do tej zmiany. Oto kilka wskazówek, które pomogą spokojnie postawić pierwsze kroki w przedszkolu.

Mamo! Tato! Właśnie idę do przedszkola

Pomóżcie mi stać się samodzielnym przedszkolakiem.

Bądźcie cierpliwi, kiedy będę długo się sam ubierał, zakładał i wiązał buty, jadł samodzielnie posiłek czy radził sobie w toalecie. Bądźcie przy mnie i wspierajcie mnie, ale nie wyręczajcie w tych czynnościach.

Pozwólcie poczuć mi się bezpiecznie – stwórzcie poranny rytuał wyjścia do przedszkola.

Może to być wspólna zabawa, wysłuchanie ulubionej piosenki, opowiedzenie historii o tym, jak Wy byliście przedszkolakami. Wymyślmy razem, co mogę zabrać do przedszkola, co doda mi odwagi i pocieszy.

Rozstanie z Wami jest dla mnie smutne, ale bawiąc się, szybko o tym smutku zapominam. Spróbujcie pożegnać się ze mną czule, ale szybko. W tej sytuacji łzy moje są sposobem na stres i rozstanie z Wami.

Dotrzymujcie danego mi słowa, jeżeli obiecujecie, że będziecie w pobliżu, bądźcie tam. Jeśli będziecie chcieli wyjść z przedszkola powiedzcie mi o tym, pożegnajcie się, nawet jeśli będę płakał. Przecież wiem, że wybraliście dla mnie odpowiednie miejsce, gdzie będę się czuł dobrze. Powiedzcie kiedy mnie odbierzecie, czy będzie to po obiedzie, czy po odpoczynku, czy po podwieczorku. Nigdy się nie spóźniajcie. Nie chcę pomyśleć, że zapomnieliście o mnie.

Po zakończonym dniu porozmawiajcie z moimi wychowawcami: czy zjadłem obiad, jakie poczyniłem postępy, czy bawiłem się z rówieśnikami i w jakim stopniu jestem już samodzielny.

Opowiedzcie też o mnie, osoby opiekujące się mną powinny znać moje mocne i słabe strony oraz zainteresowania. Nigdy nie porównujcie mnie do innych dzieci.

Motywujcie mnie do przedszkola w sposób pozytywny – podkreślając często ile już udało mi się osiągnąć. Opowiedzcie najbliższym o moich sukcesach,  wszystko, co mówicie na temat przedszkola wpływa na to jak w nim się czuję.

Pamiętajcie, że jestem dzieckiem i nie zawsze rozumiem jakie emocje przeżywacie, ale zawsze wyczuję Wasz niepokój.

Już niedługo wspominać będziecie moje pierwsze kroki w przedszkolu, patrząc na to jak z dnia na dzień staje się samodzielny i coraz więcej potrafię!

Wasz dzielny Przedszkolak!