Co zrobić, aby adaptacja w przedszkolu była dobrym wspomnieniem? Jak pomóc dziecku i sobie, aby to był dobry czas przejścia do życia przedszkolnego?  Zespół Psychologów Przedszkola Ala ma kota opracował sześć ważnych zasad. 

Mamo! Tato! Właśnie zostałem przedszkolakiem i potrzebuję waszego wsparcia:

1. Przed wyjściem do przedszkola
Stwórzcie poranny rytuał, da mi on poczucie bezpieczeństwa. Może to być wspólna pięciominutowa zabawa, wysłuchanie ulubionej piosenki, opowiedzenie historii o tym jak Wy chodziliście do przedszkola.

2. W szatni przedszkolnej
Spróbujcie żegnać się ze mną w szatni czule, ale szybko. Wymyślmy razem,  co mogę zabrać do przedszkola, co doda mi odwagi i pocieszy.

Postarajcie się uodpornić na moje łzy, one są moim sposobem na stres i rozstanie. Zwykle jednak szybko zapominam o smutku. Pamiętajcie, że Wasze zdenerwowanie i niepewność wyczuje natychmiast i postaram się je wykorzystać protestując jeszcze głośniej.

3. Zawsze dotrzymujcie danego słowa
Jeżeli obiecujecie, że będziecie w pobliżu, bądźcie tam i nigdzie nie odchodźcie. Zawsze mówcie mi, co zamierzacie. Jeśli będziecie chcieli wyjść z przedszkola powiedzcie mi o tym, nawet jak będę chciał się rozpłakać. Pani wychowawczyni na pewno mnie przytuli. Jeśli będziecie chcieli powiedzieć mi o której godzinie mnie odbierzecie, to nie mówcie, że będziecie za trzy godziny, bo ja nie wiem ile to jest. Lepiej jak usłyszę, że przyjdziecie po obiedzie, po odpoczynku, po podwieczorku. I nigdy się nie spóźniajcie. Nie chcę pomyśleć, że zapomnieliście o mnie.

4. Rozmawiaj pozytywnie o przedszkolu
Pamiętajcie, że wszystko, co mówicie na temat przedszkola wpływa na to jak w nim się czuję. Wiem, że macie prawo do przeżywania własnych emocji – ale to sprawy dorosłych. Ja jestem dzieckiem i bardzo chciałbym słyszeć jedynie spokojne i pełne szacunku opinie. Motywujcie mnie do przedszkola w sposób pozytywny – podkreślając często ile już udało mi się osiągnąć. Opowiedzcie najbliższym o moich sukcesach (najlepiej przy mnie) – ale nie koloryzujcie.

5. Odbiór dziecka z przedszkola
Dbajcie o dobrą komunikację z moimi wychowawcami. Osoby opiekujące się mną powinny znać moje mocne i słabe strony oraz kłopoty, z jakimi właśnie się borykam. Pytajcie nie tylko o czy zjadłem obiad, ale jakie poczyniłem postępy, czy nawiązuję kontakty z rówieśnikami, w jakim stopniu jestem samodzielny?

Nigdy nie porównujcie mnie do innych dzieci. Nie ma reguły, co do czasu trwania i przebiegu adaptacji. Mam prawo przechodzić ją tak jak przechodzę.

6. Samodzielność
Pomóżcie mi stać się samodzielnym przedszkolakiem. Bądźcie cierpliwi jak będę długo się sam ubierał, zakładał i wiązał buty, jadł samodzielnie posiłek czy radził sobie w toalecie. Bądźcie przy mnie i wspierajcie mnie, ale nie wyręczajcie w tych czynnościach.

Za rok, patrząc na to jaki jestem samodzielny i ile już umiem, będziecie dobrze wspominać moje pierwsze kroki w przedszkolu…

Wasz Przedszkolak